Strajk maszynistów
Maszyniści są wystarczająco silni, by obudzić publiczność strajkiem.
- Zauważasz, jak maleje wartość pieniądza.
- Czujesz, że pasek musi być zaciśnięty.
- Nie rozumieją, w jaki sposób transport publiczny jest stale ograniczany i możliwy jest tylko minimalny ruch kolejowy.
- Zauważyłeś, że Ministerstwo Transportu stało się oddziałem firm samochodowych.
- Obserwują posunięcia rządu dyscyplinujące społeczeństwo i wiedzą, że koszty kryzysu koronowego zostaną zrzucone na barki klas niższych. Z drugiej strony eksplodujące zyski cyfrowych korporacji i funduszy hedgingowych nie pozostały niezauważone.
Duszenie życia kulturalnego, wymóg maskowania, terror szczepień i blokady doprowadziły do wielkiego gniewu, który wybucha zwłaszcza we wschodnich Niemczech. Pokolenie, które tam jeszcze żyje, otrząsnęło się już z dyktatury, jest bardzo zaniepokojone konstytucyjnym zamachem stanu rządu Berlina. Niewielu uważało za możliwe, że rząd RFN zbliży się pewnego dnia do dyktatury Honeckera, aby ją prześcignąć w prześladowaniach i represjach.
Maszyniści uważnie śledzą próby czołowych mediów, by rozbić ruch związkowy i podżegać społeczeństwo przeciwko strajkującym. Ale wiecie już to z czasów NRD, kiedy kontrolowana prasa jedynie powielała opinię rządu, aż w końcu nikt nie chciał jej już czytać.
Wiodące media są teraz na tej ścieżce. Oczywiście przemilczają fakt, że trzeba je dotować setkami milionów euro z funduszy państwowych, żeby móc zaistnieć jeszcze dalej. Dlatego posłusznie informują o każdym nowym wariancie wirusa koronowego i wciąż wymyślają nowe historie o rzekomym niebezpieczeństwie, aby po wyborach, gdy rząd ponownie zaciągnie pętlę, mogli zrzucić winę na wirusa.
Na zachodzie związkom zawodowym wciąż udaje się uciszyć swoje wojska. Z powodu umów na czas określony i kolejnych bezrobotnych masa jest przygnębiona; pieniądze wciąż mają pewną wartość.
Ale klasa robotnicza jest bez przywództwa politycznego, była partia robotnicza SPD całkowicie pożegnała się ze swoją klientelą i jeśli lider partii nie chce tego zrozumieć, jest szybko zastępowany i otrzymuje stanowisko zaopatrzeniowe. Scholz jest bardziej wiarygodny: rozumiał, jak zwracać się do bogatych klientów za pomocą miliardów Cum-Ex, które są wykorzystywane w Szwajcarii lub innych rajach podatkowych.
SPD wciąż ma piętnaście procent wyborców; ale Zieloni są gotowi, aby zapewnić korzystne prawo dla CDU i klas bogatych. W tym celu mogą usiąść na rządowych fotelach. Stół kota pozostaje dla SPD.
Strajk maszynistów
Maszyniści są wystarczająco silni, by obudzić publiczność strajkiem.
Czują, jak maleje wartość pieniądza. Czują, jak należy napiąć pasek. Nie rozumieją, w jaki sposób transport publiczny jest stale ograniczany i możliwy jest tylko minimalny transport kolejowy. Zauważyli, że Ministerstwo Transportu stało się oddziałem firm samochodowych. Obserwują posunięcia rządu w celu zdyscyplinowania społeczeństwa i wiedzą, że koszty kryzysu koronowego są zrzucane na barki klas niższych. Z drugiej strony eksplodujące zyski cyfrowych korporacji i funduszy hedgingowych nie umknęły ich uwadze.
Tłumienie życia kulturalnego, przymus noszenia masek, terror szczepień i blokady doprowadziły do wielkiej wściekłości, która wybucha zwłaszcza w Niemczech Wschodnich. Tam wciąż żyjące pokolenie otrząsnęło się już z dyktatury i jest bardzo zaniepokojone konstytucyjnym zamachem stanu rządu Berlina. Mało kto by pomyślał, że kiedyś rząd RFN zbliży się do dyktatury Honeckera i prześcignie ją pod względem szykan i represji.
Maszyniści uważnie śledzą próby wiodących mediów, by podzielić ruch związkowy i podburzać opinię publiczną przeciwko strajkującym. Ale oni już to wiedzą z czasów NRD, kiedy kontrolowana prasa zawsze tylko odzwierciedlała opinię rządu, aż w końcu nikt nie chciał już jej czytać.
Czołowe media są teraz na tej ścieżce, oczywiście ukrywają, że muszą być dotowane setkami milionów euro z funduszy państwowych, żeby móc dalej się pojawiać. Dlatego posłusznie informują o każdym nowym wariancie wirusa Corona i wciąż wymyślają nowe historie o jego rzekomym niebezpieczeństwie, aby po wyborach, kiedy rząd ponownie zacisnął pętlę, zrzucić winę na wirusa.
Na Zachodzie związkom zawodowym wciąż udaje się uciszyć swoje wojska. Przy umowach na czas określony i bezrobotnych napierają, masy są uciskane; pieniądze wciąż mają pewną wartość.
Ale klasa robotnicza jest bez przywództwa politycznego, była partia robotnicza SPD całkowicie porzuciła swoją klientelę i jeśli lider partii nie chce tego zrozumieć, jest szybko zastępowany i otrzymuje stanowisko zaopatrzeniowe. Scholz jest bardziej wiarygodny: ma rozumiał, jak za pośrednictwem Cum-Ex przekazać miliardy zamożnej klienteli, które są wydawane w Szwajcarii lub innych rajach podatkowych.
Tak więc SPD nadal ma piętnastoprocentowy udział w elektoracie; ale zieloni są gotowi dać CDU i bogatym klasom korzystne prawa. W zamian będą mogli zasiadać w fotelach rządowych. Dla SPD koci stół pozostaje.