Klasa drobnomieszczańska ustąpiła miejsca

• Większość prawników wycofała się z ataków ze strony państwa. Zwykle kłaniali się posłusznie i formułowali prawne uzasadnienia represji państwowych. Tylko nieliczni mają odwagę wyjść z okładki i upierać się przy ideale państwa konstytucyjnego.
• Dziennikarze niemal całkowicie podporządkowali się dyktatowi państwa i właścicieli mediów. Chętnie rozpowszechniają narrację o groźnej zarazie i wykorzystują całą swoją wyobraźnię. Bardzo rzadko udaje się wyemitować w nocy w radiu lub telewizji reportaż, który odbiega od oficjalnej narracji. Odpowiedzialni muszą wtedy odczuć konsekwencje.
• Ekonomiści widzą nadchodzące nieszczęście, ale nie mają odwagi odejść od czysto ekonomicznego spojrzenia i skupić się na całości społecznej. Rola państwa jako menedżera kryzysowego jest wciąż zbyt mocno zakorzeniona w ich umysłach, aby uznać, że państwo totalitarne ujarzmia także gospodarkę i przyspiesza kryzys. Jeszcze nie nadeszła godzina ekonomistów.
• Teologowie i duchowni nie zwracają na siebie uwagi, mając nadzieję, że burza ich ominie. Na wyższych szczeblach hierarchicznych popierają nawet państwową propagandę solidarności itd., a chorych i starych pozostawiają bezbronnymi. Tylko wolne kongregacje kościelne stawiają opór. Tak było już za reżimu nazistowskiego. Ale nawet w kościołach państwowych są duchowni, nawet na najwyższych szczeblach, którzy trzymają się z dala od oficjalnej machiny, przepatrują totalitarne wydarzenia i wypowiadają słowa ostrzegawcze. Co znamienne, są to ci, których w dawnej normalności nazywano praworęcznymi.
• Lekarze i pracownicy medyczni powinni byli szybko rozpoznać pusty patos oficjalnej propagandy. Ale są tak przytłoczeni nagłym znaczeniem, jakie im przypisuje. Tylko naturopaci i lekarze medycyny alternatywnej zachowali dystans i chronili swoich pacjentów przed skutkami zastrzyków szczepionek. Jednak organizacje zawodowe, które nie zostały założone przez narodowych socjalistów na darmo, milczą na temat szkód zdrowotnych spowodowanych maskowaniem i szczepieniami. Wysoki rangą funkcjonariusz z Nadrenii-Palatynatu jest tak upojony jego wpływami, że otwarcie opowiada się za hasłami apartheidu. Od razu przypomina się zła rola, jaką w „Trzeciej Rzeszy” odegrali lekarze. To, że Instytut Roberta Kocha po raz kolejny zgadza się na fatalne eksperymenty na ludziach, a nawet aktywnie je promuje, powinno być haniebne. Zapomnienie historii to wciąż najbardziej nieszkodliwy opis. Chcąc przypomnieć sobie postępową rolę lekarzy, trzeba wrócić na Festiwal Hambacha lub do Rudolfa Virchowa.
• Oczekiwano, że wychowawcy będą chronić się przed swoimi uczniami. Każdej jesieni radzą sobie z wirusem grypy. Zapewnia to niezawodną odporność. Większość rektorów jednak podporządkowuje się poleceniom rządu i przekazuje naciski. Wielu nauczycieli, którzy nie są jeszcze zatrudnieni na stałe, zaciska pięści, ale nie ma odwagi otwarcie się buntować. Wielu młodych nauczycieli, którzy potrafią wczuć się w swoich uczniów, jest zdesperowanych, ponieważ muszą wymusić na swoich uczniach maskaradę. Możesz nie wyobrażać sobie, co się dzieje, gdy autobus szczepień jest przed szkołą. Dlatego odbył się wielki wiec przed Kancelarią Rządu Lascheta w Düsseldorfie.
• Gdzie są filozofowie, psychoanalitycy, pisarze, którzy podnoszą głos? Bardzo rzadko mają odwagę upublicznić. Czy atak władzy państwowej nastąpił zbyt szybko? Musieli więc stłumić dziesięciolecia przygotowań, przeoczyć je. Czy chcesz widzieć faszystowski rozwój jako sprawę medyczną? Tak, są tacy intelektualiści. To są filozofowie państwowi, nie warto ich słuchać, robią z siebie głupców. Cała niematerialność ich europejskiego bełkotu nagle staje się widoczna. Jeśli chodzi o rządy klasowe, wiedzą dokładnie, po której są stronie.

Klasa drobnomieszczańska skapitulowała

Większość prawników wycofała się z ataków państwa. Z reguły posłusznie kłaniali się i formułowali prawne uzasadnienia represji ze strony państwa. Tylko nieliczni mają odwagę wyjść z ukrycia i upierać się przy ideale państwa konstytucyjnego.
Dziennikarze niemal całkowicie podporządkowali się dyktatowi państwa i właścicieli mediów. Chętnie rozpowszechniają narrację o niebezpiecznej epidemii i oferują całą swoją wyobraźnię. Bardzo rzadko udaje im się w nocy wyemitować w radiu czy nawet telewizji reportaż odbiegający od oficjalnej narracji. Odpowiedzialni muszą wtedy ponieść konsekwencje.
Ekonomiści widzą nadchodzącą katastrofę, ale nie mają odwagi odejść od czysto ekonomicznego spojrzenia i skierować wzrok na całość społeczną. Rola państwa jako menedżera kryzysowego jest wciąż zbyt mocno zakorzeniona w ich umysłach, aby uznać, że państwo totalitarne ujarzmia także gospodarkę i przyspiesza kryzys. Jeszcze nie nadeszła godzina ekonomistów.
Teologowie i duchowni nie zwracają na siebie uwagi i mają nadzieję, że burza ich ominie. Na wyższych szczeblach hierarchicznych wspierają nawet państwową propagandę solidarności itp., pozostawiając chorych i starszych bezbronnych. Tylko wolne kongregacje kościelne praktykują opór. Tak było już za reżimu nazistowskiego. Ale nawet w najwyższych rangach kościołów państwowych są duchowni, którzy trzymają się z daleka od oficjalnych narzędzi, przejrzą totalitarne wydarzenia i wypowiadają słowa ostrzeżenia. Co znamienne, są to ci, których w starym normalnym nazywano prawicowymi.
Lekarze i osoby zatrudnione w zawodach medycznych właściwie powinny szybko rozpoznać pusty patos oficjalnej propagandy. Ale są tak przytłoczeni nagłym przypisaniem im wagi. Tylko naturopaci i lekarze medycyny alternatywnej trzymali się na dystans i chronili swoich pacjentów przed skutkami wstrzyknięć szczepionek. Jednak organizacje zawodowe, które nie zostały założone przez narodowych socjalistów bez powodu, milczą na temat szkód zdrowotnych spowodowanych maskowaniem i szczepieniami. Wysoki funkcjonariusz z Rineland-Palatynatu jest tak upojony jego wpływem, że otwarcie opowiada się za hasłami apartheidu. Od razu przypomina się zła rola, jaką w „Trzeciej Rzeszy” odegrali lekarze. To, że Instytut Roberta Kocha ponownie aprobuje dziś śmiercionośne eksperymenty na ludziach, a nawet aktywnie je promuje, powinno być haniebne. Zapomnienie historii to wciąż najbardziej nieszkodliwy opis. Chcąc przypomnieć postępową rolę lekarzy, trzeba wrócić na Hambacher Fest lub do Rudolfa Virchowa.
Oczekiwano, że nauczyciele będą chronić swoich uczniów. W każdym przypadku mają do czynienia z wirusami grypy. Zapewnia to niezawodną odporność. Większość dyrektorów jednak podporządkowuje się rządowym rozkazom i przerzuca presję w dół. Wielu nauczycieli, którzy nie mają jeszcze etatu, zaciska pięści, ale nie ośmiela się otwarcie zbuntować. Wiele młodych nauczycielek, które potrafią współczuć swoim uczniom, jest zdesperowanych, ponieważ muszą narzucić swoim uczniom maskaradę. Nie lubią sobie wyobrażać, co się stanie, gdy autobus szczepień znajdzie się przed szkołą. Dlatego przed siedzibą rządu Lascheta w Düsseldorfie odbył się wielki wiec.
Gdzie są filozofowie, psychoanalitycy, pisarze, którzy podnoszą głos? Bardzo rzadko wychodzą na zewnątrz. Czy atak władzy państwowej nadszedł zbyt szybko? Jeśli tak, to musieli stłumić lub przeoczyć dziesięciolecia przygotowań. Czy chcą uważać faszystowski rozwój za sprawę medyczną? Tak, są tacy intelektualiści. Są filozofami państwa, nie warto ich słuchać, robią z siebie głupców. Cała niesubstancjalność ich europejskiej klapki nagle staje się oczywista. Jeśli chodzi o rządy klasowe, wiedzą dokładnie, po której są stronie.