Potrzebujemy więcej młodych ludzi zaangażowanych w Sophie Scholl

Nasza młodzież długo cieszyła się dobrobytem, ​​większość z nich miała dostęp do wszystkich ścieżek edukacyjnych. Wydawało się, że istnieje coś takiego jak przepuszczalność społeczna. Ale ci, którzy urodzili się w zamożnej rodzinie, mieli większe szanse na pozostanie i awans w tych okolicznościach. Wiele dzieci z klasy średniej mogło sobie nawet pozwolić na podróż dookoła świata, rok urlopowy lub rok towarzyski po ukończeniu szkoły. Kariera w klasie, w której się urodziłeś, wydawała się pewna. Wiele ścieżek kariery było otwartych. Nie zauważono, że był to przywilej i nie był możliwy z proletariackim rodowodem.

Impuls społeczny, który istniał przed rozpoczęciem ciężkiej pracy, mógł zostać skierowany przez pewną klasę intelektualną na ratowanie klimatu. Czołowa kasta medialna włożyła wiele wysiłku, aby tak pokierować dyskusją o niszczeniu przyrody, aby pozostała w czołówce ruchu i nie straciła swojej dominującej roli. W żadnym wypadku nie można było naruszyć systemu naszej gospodarki. Tak więc cała energia społeczna wyparowała, rząd federalny mógł stylizować się na bojownika o ratowanie klimatu i znaleziono doskonały temat, aby odwrócić uwagę od deprywacji niższych klas społecznych. Warunki społeczne powinny pozostać takie, dobrobyt powinien rosnąć, w każdym razie nie należy naruszać przywilejów wyższej klasy średniej. Ludzie powinni pracować do siedemdziesiątki, a skrócenie tygodniowego czasu pracy powinno się skończyć.

Taki program ma na myśli kasta medialna, na czele z Spiegel, FAZ i Süddeutsche. W tym celu wrabiają młode kobiety, które odwołują się do Sophie Scholl, i stawiają na pierwszym planie inne, które posłusznie dzielą się swoimi wypowiedziami przed kamerami.

Tak więc faszystowski pucz kasty politycznej może mieć miejsce bez przeszkód, ludzie muszą biegać zamaskowani jak na karnawale i nadal jest im to sprzedawane jako solidarność. Ani słowa o eksperymentach genetycznych, których ofiary są setki tysięcy. Rasizm klasy wyższej jest przedstawiany jako nauka, a prawdziwa nauka jest poniżana.

Jeśli młody człowiek nie podporządkuje się panującej narracji, odcięta zostanie także edukacja uniwersytecka. Coraz więcej osób zdaje sobie sprawę, że piątkowe demonstracje i kampanie PR na rzecz ratowania klimatu w mglisty sposób nie wystarczą, ale Sophie Scholl musi być teraz wzorem.

Przez długi czas nasza młodzież mogła cieszyć się dobrobytem; wszystkie ścieżki edukacyjne były dla większości z nich otwarte. Wydawało się, że istnieje coś takiego jak przepuszczalność społeczna. Jednak ci, którzy urodzili się w zamożnej rodzinie, mieli większą szansę na pozostanie w tych okolicznościach i wspinanie się po szczeblach drabiny. Wiele dzieci z klasy średniej mogło nawet pozwolić sobie na podróż dookoła świata, rok urlopowy lub towarzyski po ukończeniu szkoły. Kariera w klasie, w której się urodziła, wydawała się pewna. Wiele ścieżek kariery było otwartych. Nie dostrzeżono tego, że był to przywilej i nie był możliwy z proletariackim pochodzeniem.

Pęd społeczny, który istnieje jeszcze przed podjęciem ścisłej aktywności zawodowej, mógłby być przez pewną warstwę intelektualną skierowany na ratowanie klimatu. Dużo wysiłku wkładały media nadając ton, aby tak pokierować dyskusją o niszczeniu przyrody, aby mogła pozostać na czele ruchu, nie tracąc przy tym dominującej roli. W żadnym wypadku nie można było naruszać systemu naszej gospodarki. W ten sposób cała energia społeczna wygasła, rząd federalny mógł stylizować się na bojownika o ratowanie klimatu i znaleziono doskonały temat, aby odwrócić uwagę od deprawacji niższych warstw społecznych. Warunki społeczne mają pozostać takie, jakie są, dobrobyt ma rosnąć, aw każdym razie przywileje wyższej klasy średniej nie zostaną naruszone. Ludzie mają pracować do siedemdziesiątki, a skrócenie tygodniowego czasu pracy ma się skończyć.

Taki program ma na myśli kasta medialna, na czele z Spiegel, FAZ i Süddeutsche, która w tym celu kwestionuje młode kobiety, które odwołują się do Sophie Scholl i wypychają na pierwszy plan inne, które posłusznie przemawiają przed kamery.

Tak więc faszystowski zamach stanu kasty politycznej może przebiegać bez przeszkód na scenie, ludzie muszą biegać w maskach jak na karnawale i nadal jest im to sprzedawane jako solidarność. Ani słowa o eksperymentach genetycznych, których ofiary liczą się już w setkach tysięcy. Rasizm klasy wyższej jest przedstawiany jako nauka, a prawdziwa nauka jest poniżana.

Jeśli młodzi ludzie nie podporządkują się panującej narracji, zostaną również pozbawieni wykształcenia uniwersyteckiego. W ten sposób coraz więcej osób zdaje sobie sprawę, że piątkowe demonstracje i akcje PR na rzecz mglistego ratowania klimatu nie wystarczą; Sophie Scholl musi być teraz wzorem do naśladowania.