Sanders, Corbyn i Nowa Lewica

Kapitalizm nie zna kompromisów; sprzeczności (klasowych) nie da się rozwiązać, walka klas, walka między bogatymi i biednymi prowadzi do trwałego zwycięstwa posiadających. Powiększa się przepaść między bogatymi a biednymi. Duża część proletariatu nie ma szans na wyjście z biedy. Stajesz się zdemoralizowany i wpadasz w depresję. Obietnic socjaldemokracji już się nie łapie. Klasa niższa już im nie wierzy, a klasa średnia czuje się lepiej traktowana przez konserwatystów lub prawicę. Rozczarowująca socjaldemokracja rośnie w konkurencji na Nowej Lewicy, na którą patrzy bez zrozumienia. W Anglii, podobnie jak w USA i Hongkongu, jest klasa młodszych wyborców, którzy w przeciwieństwie do starej lewicy mają niewielką ideologię. Jednak porządek społeczny nastawiony na akwizycje i wzrost kapitału nie wystarczy im. Uważają, że główne skandale społeczne, takie jak oszustwa bankowe, korupcja FIFA i MKOl oraz oszustwa firm samochodowych, nie są wpadką, ale związaną z systemem. Zwracają uwagę na zwolnienie od opodatkowania korporacji międzynarodowych i uchylanie się od opodatkowania dużych grup społecznych, co daje im moralny impuls do zdystansowania się od tego. Koncepcja liberalnego państwa konstytucyjnego jest postrzegana jako pusta obietnica.

Z drugiej strony formuje się konserwatywny nurt, który dokonuje tych samych obserwacji, ale wierzy w zachowanie starych zasad i zachowanie starego porządku społecznego, aby móc zachować dla siebie zalety kapitalizmu. W tych okolicznościach Węgry zbroją się przeciwko wpływom liberalnej Europy Zachodniej, Francja kipi, rządząca partia Pis przejmuje państwo w Polsce, zwolennicy Brexitu dążą do przywrócenia suwerenności narodowej, a zwolennicy Trumpa chcą przywrócenia amerykańskiej hegemonii.

Czy Nowa Lewica wyczaruje nową erę ze Snowdenem jako figurantem? Czy „na miejscu starego społeczeństwa burżuazyjnego istnieje stowarzyszenie, w którym swobodny rozwój wszystkich jest warunkiem swobodnego rozwoju wszystkich”?