Czy Włochy mogą egzekwować swój budżet?
Bilans Włoch praw i pięciogwiazdkowych skupia się na inwestycjach w infrastrukturę i stymulować popyt poprzez wzmocnienie siły nabywczej mas, jedynym sposobem, aby osiągnąć ożywienie aktywności gospodarczej, ale jest też przeciwieństwem systemu neoliberalnego, że UE i Nakładanie Niemiec na inne kraje.
Deflacyjne trend, który został napisany z przyjęciem euro w traktatach UE, wspomaga siłę finansową korporacji i osłabia siłę mas: Budynki szkolne i drogi upadku, emerytury nie rosną, płace pozostają na niskim poziomie, a sektor niskich płac coraz większy.
Wzrost gospodarczy napędzany budżetem we Włoszech może rozwinąć dynamikę, która zagroziłaby neoliberalnemu reżimowi UE i dominacji Niemiec. Istnieje również obawa, że można wyciągnąć wnioski na temat wewnętrznego podziału władzy między poszczególne klasy społeczne. Dlatego media głównego nurtu (FAZ, Süddeutsche i Spiegel) ślinią się, piszą o długach i wzywają do środków przymusu ze strony UE. Podobnie jak w przypadku Grecji, twierdzą oni, że Włosi żyliby „naszym” kosztem, aby część ludzi, jak w Grecji, przeszukiwała śmietniki w poszukiwaniu czegoś do jedzenia.
Lewica Syriza była zbyt słaba, by bronić się przeciwko zjednoczonemu neoliberalnemu reżimowi reszty Europy. Gdyby włoskim prawicowym populistom udało się konsekwentnie trzymać się swojej linii i odzyskać suwerenność narodową w polityce gospodarczej, euro nie mogłoby już być utrzymane w obecnym kształcie. Próby francuskiego złamania neoliberalnego gorsetu stały się potężną siłą. Nie pozostałoby to bez konsekwencji dla wewnętrznego podziału władzy między klasami.
UE będzie bezkompromisowo bronić swojej linii (zob. Brexit). Jakie opcje miałyby przeważyć Włochy?
Rząd Włoch może nalegać na swój budżet, w wyniku wyjścia z euro, ale także możliwość otrząśnięcia się z neoliberalnego reżimu i osiągnięcia odrodzenia poprzez inwestycje państwowe. Lub ona ociąga się, nędza mas pozostaje niezmieniona, a wyborcy będą rozczarowani. Środki masowego przekazu już się do tego przygotowują, ale tylko z ograniczonym sukcesem zmniejsza się wiarygodność, ponieważ alternatywne media sprzeciwiają się temu. Klasa polityczna i media głównego nurtu mówią ludziom, że oszczędności są normalnym stanem kapitalizmu, więc mają rację. Ale coraz większe części nie chcą tego dłużej znosić, stać się bardziej pewnymi siebie i przejrzeć grę.