Jak Bertelsmann pomógł ustanowić w Niemczech kulturę powitalną na Światowym Forum Ekonomicznym - część 1

13.12.2018 | Norbert Hähring | http://norberthaering.de |

Światowe Forum Ekonomiczne największych międzynarodowych korporacji zdecydowanie posunęło się naprzód i wpłynęło na globalny pakt migracyjny. Głównym celem forum było stworzenie pozytywnego wizerunku migracji w sferze publicznej - kultury mile widzianej - ponieważ chciano uzyskać dostęp do większej, tańszej siły roboczej poprzez promowanie migracji. Już o tym pisałem. Teraz chodzi o to, kto wdrożył go w Niemczech.
Przynajmniej od 2009 r. Na Światowym Forum Ekonomicznym działa Global Agenda Council on Migration, którego zadaniem było wpływanie na politykę migracyjną ONZ w interesie korporacji. Światowemu Forum Ekonomicznemu udało się stać zinstytucjonalizowaną częścią procesu doradczego. Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM), stowarzyszona z ONZ, była częścią Global Agenda Council Światowego Forum Ekonomicznego. Wyszło w 2013 r. W ramach badania zatytułowanego „Business Case for Migration”.
Wypełniając mandat ONZ, IOM przedstawiła swoje zalecenia dotyczące dialogu wysokiego szczebla ONZ w sprawie migracji w 2013 r., Wkrótce po dorocznym posiedzeniu Światowego Forum Ekonomicznego w Davos. Wiele z „uzasadnień biznesowych dla migracji” znajduje odzwierciedlenie w nim, w tym zalecenie nr 1, aby zmienić postrzeganie społeczne i dyskusję na temat tego, że imigracja nie jest problemem dla krajów docelowych, ale korzyścią.
Jednym z 1000 „partnerów” finansujących Światowe Forum Ekonomiczne jest Bertelsmann. W 2016 roku Bertelsmann Stiftung przyznała nagrodę im. Reinharda Mohna w wysokości 200,000 XNUMX euro założycielowi Światowego Forum Ekonomicznego Klausowi Schwabowi.
W tym samym roku, w którym Światowe Forum Ekonomiczne opublikowało „Business Case for Migration”, Bertelsmann Stiftung, niezwykle wpływowa politycznie w Niemczech, opublikowała książkę pod pięknym tytułem: „Deutschland öffenne dich! Witamy kulturę i różnorodność w sercu społeczeństwa ”. Pierwsze zdanie to:
„Niemcy to społeczeństwo imigracyjne”.
W przedmowie prezes Fundacji Jörg Dräger pisze, że ze względów demograficznych Niemcy muszą przyciągać do kraju więcej wykwalifikowanych pracowników, nie tylko pracowników akademickich, ale także personelu pielęgniarskiego i usługowego. Dlatego należy ukształtować ścieżkę do kultury pożądanej.
„Nowy, pozytywny wizerunek imigrantów, czyli imigrantów wzbogacających nasze społeczeństwo, ma zasadnicze znaczenie dla szeroko akceptowanej różnorodności społecznej”.
Inteligentne polityki i instrumenty same w sobie nie wystarczały, aby to osiągnąć. Ponadto pozytywne obrazy różnorodności muszą być zakotwiczone w populacji.
Ulrich Kober i Rita Süssmuth piszą w rozdziale „Zapotrzebowanie na zaległości: z kraju imigracyjnego wbrew jego woli do kraju o przyjaznej kulturze”:
„Debata na temat niedoboru wykwalifikowanych pracowników to kontekst, w którym w ostatnich latach pojawiła się dyskusja o kulturze powitania.
Założyciel Instytutu Polityki Migracyjnej w Waszyngtonie i Brukseli oraz przewodniczący Global Agenda Council on Migration of the World Economic Forum w latach 2009-2011, Demetrios Papademetrioum, może również wnieść wkład w rozdział. Jest także szefem Transatlantic Council on Migration, która postawiła sobie za zadanie „zachęcanie i promowanie większej mobilności” i jest sponsorowana między innymi przez Bertelsmann Stiftung, rząd niemiecki i Open Society Institute.
Już w listopadzie 2011 r. Bertelsmann Stiftung i Papademetriou's Migration Policy Institute były gospodarzami konferencji w Berlinie zatytułowanej „Rethinking National Identity in the Age of Migration. Ostatnie zdanie wspólnego komunikatu brzmi (moje tłumaczenie z języka angielskiego):
„Państwa są odpowiedzialne, w ścisłej współpracy ze społeczeństwem obywatelskim, za stworzenie podstaw, aby imigranci byli postrzegani jako osoby wnoszące ważny wkład w życie społeczne, oraz za konsekwentne i systematyczne potwierdzanie tego przesłania”.
Każdy, kto chciałby przejrzeć pakt migracyjny ONZ, który zna tenor.
Część 2 dotyczy szerokiej działalności Fundacji po 2015 roku.