SPD zdegenerował się do dodatku CDU

Powoli SPD staje się ciężarem dla CDU. Lider frakcji Mützenich zamiast z zadowoleniem przyjąć wzrost wydatków na zbrojenia, narzeka na poziom wydatków, a nowa minister nie wie, czy teraz otrzyma wsparcie w zasadzie, czy też można się spodziewać cięć krzyżowych. Również dla zagranicznych pracowników Federalnych Sił Zbrojnych SPD wydaje zdecydowane „tak” (tak i nie). Ale bycie rządem i opozycją w tym samym czasie to nie koniec. W języku niemieckim są więc przysłowia: „Mitgefangen, mithangen” (schwytany, powieszony) lub „Płot jest tak zły jak złodziej”. (płot jest tak samo zły jak złodziej).

A minister Giffey kłusuje teraz na terenie CDU: bezpieczeństwo, porządek i ochrona przed przestępczością są bliskie sercu, wszystkie dziedziny, w których CDU dotychczas zdobyła punkty. Ale kopiując od innych, pani Giffey ma z tym doświadczenie.

Minister finansów SPD Scholz uważa za swoje najważniejsze zadanie dbanie o tak zwane czarne zero. Zachowuje się jak hanzeatycki kupiec, ale poza Hamburgiem zainteresowanie jest niewielkie.

Minister Rolnictwa odmawia zmniejszenia zanieczyszczenia gleby i wód gruntowych płynnym obornikiem. SPD nie jest zawstydzona, prawdopodobnie byłby w taki sposób, gdyby pełniła to Ministerstwo.

Minister transportu chce pozostawić ciężar transportu alpejskiego Austriakom, a oni się opierają, oskarża ich o dyskryminację. Nie zastanawia się już nad zuchwalstwem tego ministra, ale SPD milczy i obejmuje to zachowanie.

A ochrona klimatu: minister Altmaier musi tylko powiedzieć: nie teraz przemysł może ucierpieć; już minister, pani Schulze, wzdryga się: oto zły raport.

Pracownicy w Gelsenkirchen i mieszkańcy małych miasteczek w Sauerland mają różne oczekiwania wobec personelu politycznego. Ale SPD już ich nie zabiega, ale partia służy burżuazji. Jednak CDU i FDP są tam już dużo bardziej wiarygodne. A soczysta burżuazja, która pragnie dobrego samopoczucia, czuje się pod dobrą opieką Partii Zielonych. Dlatego SPD nie może sobie pozwolić na nic innego, jak tylko trochę narzekać, w przeciwnym razie CDU rozwiązuje koalicję natychmiast po zbliżających się wyborach państwowych i rządzi z Zielonymi i FDP. Lindner już pochlebiał Frau von der Leyen, aby zająć pozycję. A w nowych wyborach SPD, podobnie jak partia Hollanda we Francji, zniknie ze znaczenia.

Schröder i Fischer zmarginalizowali podklasę, wypierając się jej jako leniwych kości i uzupełniając niemieckie żółte kurtki. W zamian SPD od dawna pozwala na zajmowanie miejsc w rządzie. Jednak FDP i Zieloni chcą bardziej efektywnie prowadzić tę działalność. Wraz z postępem recesji i wzrostem liczby niewypłacalności i zwolnień masowych nie trzeba się zatrzymywać, a polowanie na podklasę i części klasy średniej zostanie wskrzeszone.

Przez lata klasa polityczna produkowała jedynie polityczne zabezpieczenie finansowego szaleństwa; oligarchia finansowa z wdzięcznością to uznaje. Jednak publiczność jest zaniepokojona duszną jazdą na łyżwach podczas festiwalu w Wagner.