Czy SPD wygrał jackpota?
Scholz na prawe skrzydło SPD i Nahles na lewicę, a Schulz może zdobyć popularność jako minister spraw zagranicznych. Steinmeier i Gabriel pokazali, jak to jest: podróżowanie po świecie i paternalistyczne działanie jako mediatorzy, to dobrze się układa. Media zawsze przedstawiają ministrowi spraw zagranicznych dobry obraz, cudowne manipulowanie robotami publicznymi. A jeśli Merkel rezygnuje, Strahlemann Schulz ponownie przedstawia się jako kandydat na kanclerza. Wtedy musiałby prześcignąć Nahlesa i Scholza, którzy również czekają na swoją szansę. Ale nie ma formatu Willy'ego Brandta czy Helmuta Schmidta. SPD wciąż musi czekać na ten jackpot.
W każdym razie, po wysłaniu Schrödera i Gabriela do Orcusa, SPD nie walczy już tak otwarcie o łaskę wyższych klas średnich. Sprzedaż zbrojeniowa Gabriela ustabilizowała cenę akcji Henschela i Rheinmetalla, a tolerowanie wydobycia węgla brunatnego uchroniło firmy energetyczne przed zwrotem. Te przyjaźnie nie mogły zostać przekształcone w głosy, ponieważ publiczność nie była za światłem, ale wybrała tę samą CDU i AfD.
Czy Schulz wyrośnie poza siebie, wzniesie się ponad swój oficjalny status i zostanie liderem partii, na to nie wygląda. Ale czy nadszedł czas na lidera, który nie stosuje taktyki, a zamiast tego idzie w określonym kierunku? We Francji wierzą, że znaleźli tego lidera w Macronie. Ale obecny boom gospodarczy musi najpierw załamać się, zanim będzie można określić kierunek: jeszcze bardziej nudny nacjonalizm lub odrodzenie ruchu związkowego. Klasa polityczna krajów Europy jest bezkierunkowa iz trudem akceptuje dominację gospodarczą Niemiec. Niemcy zaś płacą Turcji, Grecji i Włochom, na których spoczywa największy napływ uchodźców. Rozwiązanie polityczne powinno wyglądać inaczej. W każdym razie Scholz odrzuci odpowiedzialność finansową za kryzys uchodźczy.
Jaka jest różnica między prawicowym socjaldemokratą jako ministrem finansów a ministrem z CDU? Trudno będzie stwierdzić różnicę. Ale to jest dokładnie to, co socjaldemokraci chcą pokazać: że są równie zdolni do regulowania finansów państwa i służenia dobrobytowi klasy wyższej i średniej. Czasami ludność zwraca część wpływów podatkowych. Ale nie za dużo, żeby na uzbrojenie wojskowe zostało jeszcze dość, nazywają to „zobowiązaniami sojuszniczymi”.
W końcu teraz są pieniądze dla 8000 dodatkowych asystentów pielęgniarskich, to znaczy, że każdy dom opieki otrzymuje połowę pracy bardziej finansowanej. Oczywiście rekrutacja dodatkowych opiekunów zostanie osiągnięta jedynie poprzez grabież systemów opieki zdrowotnej w Europie Wschodniej; Wszystko inne byłoby zbyt drogie.
Początek budownictwa socjalnego był odkładany na długi czas, więc teraz, gdy potrzeba jest wystarczająco duża, może być prezentowana jako wielki dar.
Częściowe uwolnienie umów o pracę zostało przyznane związkom zawodowym, w przeciwnym razie stracą one jeszcze więcej członków. Jeśli partie lewicowe i prawicowe zyskają większą popularność podczas następnych wyborów, wówczas można zmniejszyć procent dozwolonych umów dotyczących terminów.
A wzrost wysokości zasiłku na dziecko i renty z tytułu macierzyństwa w najlepszym wypadku stanowi niewielką rekompensatę inflacyjną. Nic nie zmienia się w uduszeniu niższej klasy.