Wilki wciąż czekają

Pani Merkel jest ranna. Ale to wciąż ostatni bastion w centrum CDU. Nie może też przekazywać kompromisów społecznych.

Klimat społeczny jest napięty. Ceny na giełdzie nie są pogrążone w zastoju, są sobie sypiące. SPD jest posłuszny jako grzeczny pies. Temat migracji już nie dominuje w nagłówkach. Koalicja zmaga się z brakiem mieszkań. Właściciele kapitału nie powinni się bać. Przemysł motoryzacyjny jest niesforny, ale gotowy do niskich koncesji w zakresie kontroli emisji. Ma również pełnomocnika do spraw obrony energetycznej w Ministerstwie Transportu, który nie chce zaakceptować obniżenia ratingu poprzez aktualizacje sprzętu. Miniloilnicy dostali wzrost górników. W stosunkach pracy umowy tymczasowe są nadal powszechne. Sektor niskich płac jest nadal największy w Europie: tak się nie dzieje, nie wraca.

Z niecierpliwością twardogłowi CDU i CSU skrobią stopy. Nie chcą czekać do następnych regularnych wyborów powszechnych. Wybór nowego lidera grupy jest początkiem Fronde przeciwko Merkel. Z FDP intensyfikacja neoliberalnego kursu będzie łatwo przejść nad sceną, FDP chce niczego więcej niż to. I Zieloni opuściły wszystkie pozycje z tyłu i czekają na których są one uprawnione do urzędów.

Schäuble dostrzega teraz swoją szansę, wie, że jako minister finansów udowodnił, że potrafi z determinacją realizować neoliberalny program, a kiedy drogi są zniszczone, mosty są zniszczone, a śluzy są stare, najważniejsze jest to, że korporacje są zwolnione z podatków a twój powrót jest właściwy. Wiodące artykuły w mediach głównego nurtu dodają mu otuchy i służą jako kanclerz.

Ale nastrój jeszcze się nie zmienił, pani Merkel wytrzyma przez chwilę, nawet jeśli prześladowcy wiszą na ustach. Trudno jednak sobie wyobrazić harmonijne przekazanie, na przykład pani Merkel i większości populacji, pani Kramp-Karrenbauer.