Populiści i neoliberałowie w konkurencji

Demokracja i dobrobyt to obietnica naszego porządku społecznego. Uczestnictwo powinno obejmować wszystkie dziedziny życia. Po upadku naszego modelu społecznego w dwóch wojnach światowych Zachód przeszedł pod amerykańską hegemonię. Opierało się to na eksploatacji trzeciego świata wspieranego przez ropę naftową. Konkurencja z radzieckim modelem dławiła wszelkie krytyczne uwagi. Po implozji imperium sowieckiego zdominowany przez Amerykanów Madell wydawał się przez krótki czas niezrównany w rozwoju kapitalistycznym. Ale Chiny i państwa azjatyckie pokazały, że model kapitalistyczny działa bez demokratycznej narracji.

Nowy porządek świata opiera się teraz na rywalizacji starych i nowych mocarstw światowych. Zachodnia inteligencja nadal desperacko próbuje uratować demokratyczną narrację, podczas gdy klasa polityczna prowadzi jednocześnie zbrojenie wojskowe.

Wolność, równość i braterstwo już dawno zostały zapomniane, zniknęły z porządku obrad. Myślenie globalne nie chwyta bohaterów zachodniej ideologii. Ideologia wolnego handlu i myślenie nacjonalistyczne dominują na scenie. Nędza Afryki jest niemal uznawana za potwierdzenie własnego modelu społecznego. Również model zachodni nie gwarantuje dużych warstw dobrobytu, wraz z zawężeniem możliwości gospodarczych i stopniową koncentracją kapitału w coraz mniejszej liczbie rąk lub anonimowych korporacji, nie można już spełnić oczekiwań dotyczących szerokich warstw. Jednocześnie staje się coraz bardziej oczywiste, że zasoby krajów ubogich nie mogą już być wykorzystywane bezkarnie, a wykorzystywanie siły roboczej stwarza trudności ludzi ubogich jako konkurentów na krajowym rynku pracy i pogłębia podziały klasowe.

Część ludności świętuje, a inne prace, model ten nie może być rozszerzony na cały świat pomimo wszelkich prób. Populiści chcą ratować ten model granicami państwowymi, neoliberałowie domagają się nieograniczonej ekspansji. Na chwilę historyczną dyskusja nad tymi alternatywami zastąpiła dyskusję na temat kontrastu między socjalizmem a kapitalizmem.

Schreibe einen Kommentar

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone * oznakowane