Bezinteresowna pani Rackete

Na obszarach o niskich płacach powszechną praktyką jest odpowiadanie pracownikom, którzy skarżą się, że mogą odejść, ponieważ jest wystarczająca liczba kandydatów do podjęcia pracy. Wystarczy, że zażądasz ustawowej płacy minimalnej, a grozi ci zwolnienie.

Jest wystarczająco dużo pracowników, którzy sprzątaliby toalety kolei federalnej za pięć euro za godzinę. A wieczorem paczkomat musi zostać zwrócony pusty, a dostawca musi podpisać, że przepracował tylko osiem godzin, nawet jeśli zajęło mu to dziesięć czy dwanaście godzin. Jest wystarczająco dużo silnych młodych mężczyzn z Afryki czy Azji, gotowych podjąć tę pracę od zaraz. Pani C. Rackete również zapewnia to poprzez swoją infiltrację. Jest za to chwalona w prasie i obecnie otrzymuje dobrze płatną posadę w Parlamencie Europejskim.

Publiczność jest brana za głupców, a śluzy nazywane są ratunkiem morskim. W końcu istnieje pilne zapotrzebowanie na pracowników w branży hotelarskiej.W branży gastronomicznej niskie płace nie mogą być dłużej utrzymywane, chyba że wejdą nowi pracownicy, którzy są zadowoleni z stawki godzinowej w wysokości pięciu euro. A koszty domów spokojnej starości są tylko nieznacznie dotowane przez rząd. Gdyby niewiele pracownic z Europy Wschodniej, zwłaszcza z Polski, było wypychanych minimalnymi płacami, firma upadłaby przy samych niewielkich dotacjach. A milion Ukrainek, które uciekły, nie poprawia sytuacji konkurencyjnej na rynku pracy pracownic, które już są zatrudnione.

A rząd może wstrzymać XNUMX-procentową podwyżkę płac dla pracowników kolei przez XNUMX miesięcy, grożąc zlecaniem pracy na zewnątrz, może wywrzeć presję na związki zawodowe i utrzymać niski poziom płac. A prasa pracodawców, FAZ, SZ i Spiegel wychwala panią Rackete jako bohaterkę i filantropkę, nawet oficjalne kościoły przyłączają się do tego chóru. Jak daleko są one od rzeczywistych problemów ludzi?